Ares V
De Ares V (eerder bekend onder de naam Cargo Launch Vehicle of CaLV) is het vracht-lanceervaartuig van Project Constellation. Ares V zal de Earth Departure Stage en de Altair gaan lanceren, wanneer NASA terugkeert naar de Maan, wat voor 2019 op de agenda staat.[1] De Ares V zal de Ares I aanvullen, die is ontworpen als crew-lanceer vaartuig. De Ares V zal een lading met een gewicht van 130 ton naar een lage baan rond de aarde kunnen brengen en 65 ton naar de Maan.[2] Ares V, Ares IV, en Ares I zijn vernoemd naar Ares, de Griekse God
Ontwerp
De Ares V is ontworpen als zwaar lanceervaartuig, dat in staat is om op grote schaal hardware en materiaal naar de Maan te zenden en voorraden de ruimte in te brengen die nodig zijn voor menselijke aanwezigheid buiten de aarde. Ares V is een tweetrapsraket; de eerste trap gebruikt vaste en vloeibare brandstof, de tweede een enkele J-2X raketmotor.
Onderdelen van Ares V De eerste trap heeft twee afzonderlijke types van motoren. Net zoals de Spaceshuttle, zal de Ares V motoren met vaste en vloeibare brandstof gebruiken. De vaste raketten zullen twee aan de Space Shuttle Solid Rocket Booster-verwantte raketten gebruiken, die vijf en een half segment zullen hebben [3][4] in plaats van de vier segmenten die anno 2008 voor de Spaceshuttle gebruikt worden. Daarnaast zal Ares V zes RS-68 vloeibare brandstofmotoren gebruiken, die zullen worden bevestigd aan de bodem van een nieuwe top die verwant is aan de Space Shuttle External Tank.[2] Eerst wilde NASA in plaats van de RS-68's vijf Space Shuttle Main Engines gebruiken. NASA besloot in 2006 toch de RS-68's te gebruiken, omdat deze veel goedkoper waren, eenvoudiger in elkaar zaten vergeleken met de SSME en een hogere stuwkracht hebben. De RS-68 is ontwikkeld in de jaren 1990 om een concurrerender geprijsde motor voor het EELVexpendable launch system te worden.
De tweede trap, die verwant is aan de S-IVB-boventrap op de Saturnus IB- en Saturnus V-raketten, staat bekend als de Earth Departure Stage of EDS. De EDS zou een enkele J-2X-raketmotor gaan gebruiken, (ook gebruikt als tweede-trap motor voor de Ares I) die de Altair of enig ander groot stuk vracht in een ronde baan om de aarde zal brengen. Op missies naar de Maan gaat de EDS zijn motor voor een tweede keer gebruiken, om de gecombineerde Orion en LSAM in een baan naar de Maan te brengen.
De capaciteit van Ares V (ongeveer 130 ton), hoort in dezelfde klasse als de Amerikaanse Saturn V en de Russische Energia raketten thuis. De Ares V zal in staat zijn om een bemande missie naar de Maan of naar Mars mogelijk te maken. De Ares V kan ook een bemande Orion-expeditie naar een planetoïde dicht bij de aarde verzorgen en een opvolger van de Hubble Ruimtetelescoop lanceren.
Onderdelen van Ares V De eerste trap heeft twee afzonderlijke types van motoren. Net zoals de Spaceshuttle, zal de Ares V motoren met vaste en vloeibare brandstof gebruiken. De vaste raketten zullen twee aan de Space Shuttle Solid Rocket Booster-verwantte raketten gebruiken, die vijf en een half segment zullen hebben [3][4] in plaats van de vier segmenten die anno 2008 voor de Spaceshuttle gebruikt worden. Daarnaast zal Ares V zes RS-68 vloeibare brandstofmotoren gebruiken, die zullen worden bevestigd aan de bodem van een nieuwe top die verwant is aan de Space Shuttle External Tank.[2] Eerst wilde NASA in plaats van de RS-68's vijf Space Shuttle Main Engines gebruiken. NASA besloot in 2006 toch de RS-68's te gebruiken, omdat deze veel goedkoper waren, eenvoudiger in elkaar zaten vergeleken met de SSME en een hogere stuwkracht hebben. De RS-68 is ontwikkeld in de jaren 1990 om een concurrerender geprijsde motor voor het EELVexpendable launch system te worden.
De tweede trap, die verwant is aan de S-IVB-boventrap op de Saturnus IB- en Saturnus V-raketten, staat bekend als de Earth Departure Stage of EDS. De EDS zou een enkele J-2X-raketmotor gaan gebruiken, (ook gebruikt als tweede-trap motor voor de Ares I) die de Altair of enig ander groot stuk vracht in een ronde baan om de aarde zal brengen. Op missies naar de Maan gaat de EDS zijn motor voor een tweede keer gebruiken, om de gecombineerde Orion en LSAM in een baan naar de Maan te brengen.
De capaciteit van Ares V (ongeveer 130 ton), hoort in dezelfde klasse als de Amerikaanse Saturn V en de Russische Energia raketten thuis. De Ares V zal in staat zijn om een bemande missie naar de Maan of naar Mars mogelijk te maken. De Ares V kan ook een bemande Orion-expeditie naar een planetoïde dicht bij de aarde verzorgen en een opvolger van de Hubble Ruimtetelescoop lanceren.
Ares V's rol in Project Constellation
Ares V zal het zware lanceervaartuig van Project Constellation zijn. Bij dit project worden bemanning en vracht gescheiden gelanceerd, dit in tegenstelling tot de Spaceshuttle en de vroegere Saturn V, waarin bemanning en de vracht met dezelfde raket gelanceerd werden. De plannen voor Project Constellation bevatten twee aparte lanceervoertuigen, de Ares I en de Ares V, voor het gescheiden vervoer van vracht en bemanning. Het hebben van twee aparte lanceervoertuigen geeft meer mogelijkheden voor de verschillende doelen die de raketten moeten vervullen.
De Ares V-raket is ontworpen om de Earth Departure Stage en de Altair te lanceren, maar ook als platform om nieuwe modules voor het ISS, NASA's geplande Lunar Outpost en mogelijke bemande missies naar Mars te lanceren.
De raket en zijn EDS worden ontwikkeld door het Marshall Space Flight Center. Het Ames Research Center is verantwoordelijk voor het in de Ares V geïntegreerde systeem om de vracht te beschermen. Glenn Research Center leidt de ontwikkeling van de vertrektrap van de lunar lander evenals het Ares V-motorsysteem, het sturingssysteem en het vrachtruim. Langley Research Center heeft een leidende rol in de aerodynamics van Ares V.
De Ares V-raket is ontworpen om de Earth Departure Stage en de Altair te lanceren, maar ook als platform om nieuwe modules voor het ISS, NASA's geplande Lunar Outpost en mogelijke bemande missies naar Mars te lanceren.
De raket en zijn EDS worden ontwikkeld door het Marshall Space Flight Center. Het Ames Research Center is verantwoordelijk voor het in de Ares V geïntegreerde systeem om de vracht te beschermen. Glenn Research Center leidt de ontwikkeling van de vertrektrap van de lunar lander evenals het Ares V-motorsysteem, het sturingssysteem en het vrachtruim. Langley Research Center heeft een leidende rol in de aerodynamics van Ares V.
Verdere rollen
Ares V is een middel- tot langdurend project, maar NASA is van plan zijn liftkracht in een serie andere projecten te gebruiken, [6]NASA die in grote lijnen op het Apollo Applications Program zullen lijken.
Een van deze ideeën is om een 8 à 16 meter grote, moderne ruimtetelescoop met een ruim zicht te bouwen, [7] in een lijn tussen de aarde en de zon in. Deze telescoop zou de huidige mogelijkheden van de Hubble Telescoop ver overtreffen. De Ares V raket zou in staat zijn om deze telescoop naar zijn verre bestemming te lanceren.
Een van deze ideeën is om een 8 à 16 meter grote, moderne ruimtetelescoop met een ruim zicht te bouwen, [7] in een lijn tussen de aarde en de zon in. Deze telescoop zou de huidige mogelijkheden van de Hubble Telescoop ver overtreffen. De Ares V raket zou in staat zijn om deze telescoop naar zijn verre bestemming te lanceren.
Vroegere concepten
Terwijl de Ares V een relatief nieuw project is van NASA, staat het al jaren gepland om een soortgelijk voertuig te ontwikkelen om de zware lanceerder Saturn V te vervangen.
In het boek The Case for Mars, opperde Robert Zubrin een toekomstig zwaar lanceervaartuig dat hij Ares noemde.[8] In het boek zou de raket bestaan uit de External Tank van de Spaceshuttle aangedreven door drie SSME's en een tweede trap aangedreven door de RL-10-motor.
In het boek The Case for Mars, opperde Robert Zubrin een toekomstig zwaar lanceervaartuig dat hij Ares noemde.[8] In het boek zou de raket bestaan uit de External Tank van de Spaceshuttle aangedreven door drie SSME's en een tweede trap aangedreven door de RL-10-motor.